Bir Tür Bırakış

     İnanabileceğiniz insanlar olmalı hayatınızda; çok seveceğiniz değer vereceğiniz fakat sizi hiç bırakmayacak insanlar.. Çok zor görünüyor değil mi?  Hem çok sevdiğimiz hem de bizi hiç bırakmayacak insanlar, şimdi bana "bırakmak, nasıl bırakmak?"
 diye sorsanız şaşırmam. Bırakmanın bir sürü anlamı olabilir; olabilir değil hatta, var.

     Küçücük bir çocuğu bırakıp gidebilir annesi, ister isteyerek olsun ister istemeyerek bu bir bırakıştır bence. Tatile ya da bir yere birkaç haftalığına giderken odamızı bırakırız mesela, her gün aynı manzarayı bizimle paylaşan o pencereyi bırakıştır o da. Birçok insanın hayatına gireriz ve bizden izler bırakabiliriz. Annesi ve babası boşanacak bir çocukta çocukluğunu bırakır bir kenara.. Ve hiç ummadığımız bir anda hiç hayal bile edemeyeceğimiz bir şekilde çok sevdiklerimizde bırakabilir bizi; bu bırakışın adı bazen terk ediştir bazen ise ölüm.. En acısı budur bence bırakışların, en can yakıcı ve en çok yıkanı budur. Adı bile hep soğuk gelmiştir bana 'ölüm'.. Küçükken nerden bilebilirdik değil mi o kadar çok sevdiğimiz insanları bu kadar soğuk ve bir solukta söylenebilecek bir şeyin bizden alabileceğini, ama büyüdük ve hayat çok güzel bir şekilde öğretti bize bunu. İşte aslında bu yüzden kimi seversek sevelim ve kime inanırsak inanalım bir şekilde bırakıp gidecek bizi bu kadar karamsar olmamak lazım yinede değil mi? :)) 

   

    Sonucunu bilsek bile sevdiğimiz şeylerden asla vazgeçmeyiz biz, olayın güzelliği de buradadır aslında; vazgeçmemekte, ne olursa olsun sevdiğiniz şeyden vazgeçmeyin, o sizi bırakacak olsa bile. Ve unutmayın; asıl mesele o inandığınız, çok değer verdiğiniz çok sevdiğiniz şeyin sizi bırakma ihtimalini düşünmemeniz ve onu asla bırakmamanızdır..