ancak ve ancak

Ruhunuza herkesten önce dokunabilecek tek insan sizsiniz. Onu güzelleştirip çiçekler ekecek de. Hayatınıza sonradan giren insanlar ancak ve ancak sulayabilirler sizin çiçeklerinizi, sevebilirler; sevgilerini katabilirler. Kırmak, o çiçeği koparmak isteyenler de olacaktır elbet, suzsuz kalmasını isteyecekler de. Ama ne önemi vardı ki onların ne istediğinin? Sizindi olacak o çiçekler, ruhunuz sizin ruhunuzdu ancak ve ancak o çiçekler siz istediğinizde susuz kalabilirdi-siz sulamadıkça- ve siz inandığınız kadar büyütebilirdiniz çiçeklerinizi. Unutmayın çiçeklerin tutunduğu ruh da, inandıklarınız da yalnızca sizin.