kimsesiz

Bazen nasıl da yok oluyordu hep yanımızdaymış gibi görünen insanlar?

Bazen nasıl oluyordu da böyle kimsesizdik?

En güzeli kimsesizlikken aslında nasıl da kimselerimiz olsun istiyorduk. Hayatımızı paylaşmayı seviyorduk insanlarla, sevmeyi seviyorduk, sevilmeyi.. İnsanları seviyorduk. Özlüyorduk. Sonra savunmasız bırakıyorduk o insanlara karşı kendimizi sonra da böyle kimsesiz kalıyorduk işte. "Dünyadaki onca kimsenin içinde kimsesiz.." Kendi kendimizi kimsesiz bırakıp -aslında zaten kimse yokken- sonra da insanları suçluyorduk değil mi?

Evet en iyisi kimsesiz olmak.

Kendinle ve kimsesiz..